Whiskey Sour à la Robert: moja podróż smakowa w szklance

Whiskey Sour to klasyczny, amerykański drink, którego historia sięga czasów prezydenta Abrahama Lincolna. Historia głosi, że pierwszy przepis opublikowano ok. 1862 roku w książce Jerry'ego Thomasa "The Bar-Tenders Guide". Chociaż niektóre wzmianki sugerują, że podobną mieszaninę, w postaci alkoholu i soku z cytryny pili jeszcze wcześniej marynarze brytyjskiej marynarki wojennej. Alkohol umilał im samotne chwile na morzu, a sok z cytryny miał zapobiegać szkorbutowi - połączenie przyjemnego z pożytecznym.

Tradycyjnie Whiskey Sour przygotowuje się z whisky, soku z cytryny, cukru i białka jaja. To właśnie białko stanowi jego sekret, tworząc gładką konsystencję i łagodząc kwaśny smak. Współcześnie często serwuje się Whiskey Sour bez białka jaja (zwłaszcza wersje wege), ale oryginalna wersja podoba mi się znacznie bardziej, ma zdecydowanie bogatszy i bardziej złożony smak. Użycie białka jaja wymaga wykonania tzw. "suchego mieszania" (dry shake) - mieszania składników bez lodu, a następnie ponownego mieszania z lodem, co zapewnia lepsze połączenie składników.